Elektryczny Kosmos

Matematyka jest alfabetem, za pomocą którego Bóg opisał wszechświat - Galileusz

Najbardziej dziś popularny model wszechświata, promowany przez główny nurt nauki, to wszechświat formowany przez GRAWITACJĘ.
Okazuje się jednak, iż istnieje model o wiele lepiej wyjaśniający zjawiska, które obserwujemy. "Wielki wybuch", "rozszerzający się wszechświat", "czarne dziury", "ciemna materia", "ciemna energia" - to zjawiska zmyślone, by wyjaśnić anomalie niepasujące do "oficjalnego" grawitacyjnego modelu. To nie grawitacja jest spoiwem trzymającym ten świat do kupy.

Istnieje siła miliardy razy mocniejsza od niej. Siłą tą jest PRĄD ELEKTRYCZNY oraz tworzone przezeń pole elektromagnetyczne. Według modelu elektrycznego gwiazdy nie są piekłem nuklearnej fuzji, a jedynie transformatorami energii - prądu elektrycznego, który przepływa przez wszechświat niewyobrażalnie wielkimi strumieniami. Elektryczny model w łatwy sposób pozwala wyjaśnić nie tylko zjawiska astronomiczne i działanie wszechświata, ale także mity i wizerunki bóstw sprzed tysięcy lat. Wtedy to nasi praprzodkowie widzieli na niebie plazmowe zjawiska dziś już nieobecne... Dlaczego model elektryczny nie został dotychczas uznany przez oficjalną naukę i nie naucza się go w szkołach? Czy ktoś obawia się upowszechnienia faktu, że wszechświat jest wielką bańką energii? Jakie byłyby tego konsekwencje? Otóż, jak zwykle zawsze znajdą się siły zainteresowane tym, by opóźnić a najlepiej wstrzymać możliwość pobierania wolnej energii z kosmosu. Przecież dziesiątki lat temu genialny naukowiec Tesla swoimi eksperymentami, potwierdzonymi teorią udowodnił możliwości istnienia takiej energii.

Elektryczny wszechświat

Nieporozumienie dotyczące jakiej kolwiek roli elektryczności w dynamice ciał niebieskich nastąpiło z powodu naszej ignorancji co do elektrycznej natury materii i grawitacji. Klasyczne znaki drogowe dla zrozumienia grawitacji były na swoim miejscu na początku 20 wieku, ale wydaje się, że po dwóch straszliwych wojnach światowych ludzie szukali herosów z nową wizją. W ciągu nocy Einstein stał się idolem geniuszu a jego geometryczna metafizyka nową modą w nauce. Oddanie mitowi Einsteina stało się tak zakorzenione, że powiedzenie, że “cesarz jest nagi” zaprasza do drwiny. Ale, po niemal stuleciu mamy do zapłacenia astronomiczną cenę za to niekwestionowane przywiązanie do dogmatu. Niedawny przegląd historii astronomii wnioskuje,
 
“Niezdolność badaczy do wyzbycia się wcześniejszych idei doprowadziła do wieków stagnacji. Niewiarygodne serie celowych przeoczeń, słownych uników nie do obrony, krótkowzroczności i jawnego oślego uporu charakteryzują pieszy postęp wzdłuż tej uchwytnej dla nauki drogi. Musimy być nieustannie czujni, krytycznie badając w naszej pracy wszystkie ukryte założenia.”
 
Ostatecznie kosmologia nie może mieć niejasności. Model elektrycznego wszechświata jest próbą połączenia wielu nurtów wiedzy.
“Celem zgodności jest osiągnięcie progresywnej unifikacji wszystkich nurtów wiedzy w służbie bezterminowego polepszenia ludzkiego bytu.”
 
Czym jest Elektryczny Wszechświat?

Elektryczny Wszechświat jest nową interpretacją danych naukowych w świetle wiedzy o plazmie i elektryczności. W owej interpretacji, grawitacja pełni rolę drugoplanową, ustępując miejsca znacznie silniejszym oddziaływaniom elektrycznym, a naelektryzowana plazma w laboratorium dostarcza zrozumiałego modelu nowo odkrytych zjawisk kosmicznych.

Plazma laboratoryjna "kurczy się" we włókna, powłoki oraz komórki, lub izoluje naładowane ciała od ich środowiska elektrycznego, dając nam istotne wskazówki. W plazmie, prąd elektryczny segreguje materiał w powłoki, lub generuje wyładowania - od radialnych strumieni i spiralujących włókien do egzotycznych symetrycznych konfiguracji - a wszystko to zdaje się naśladować rzeczy, które obecnie widzimy w odległych zakątkach kosmosu.

W Elektrycznym Wszechświecie układy planet i księżyców, gwiazd i galaktyk mają swoje początki w udowodnionej zdolności elektryczności do tworzenia struktur i układów obrotowych w plazmie. W określonym obszarze z pewną ilością masy, siły grawitacyjne mogą objąć prowadzenie tylko wtedy, gdy siły elektryczne osiągną równowagę. Hipoteza Elektrycznego Wszechświata zakorzeniona jest w bezpośrednich obserwacjach. Niezwykłe konfiguracje widoczne obecnie w kosmosie są wynikiem różnicy ładunków, gdzie grawitacja nie może się równać z siłami elektrycznymi.

Co wynika z elektronicznego wszechświata?

Konsekwencje i możliwości wynikające z modelu elektrycznego wszechświata są dalekosiężne. Po pierwsze, musimy zdać sobie sprawę ze swojej głębokiej ignorancji! Nie wiemy nic o pochodzeniu wszechświata. Nie było Wielkiego Wybuchu. Widzialny wszechświat ma charakter statyczny i jest znacznie mniejszy, niż się nam wydawało. Nie mamy pojęcia o wieku i rozmiarach wszechświata. Nie znamy źródła energii elektrycznej ani materii, z której zbudowany jest wszechświat.
Galaktyki są kształtowane przez siły elektryczne i formują plazmę skupioną w ich ogniskach, która od czasu do czasu wyrzuca kwazary i smugi elektronów. Kwazary ewoluują w towarzyszące galaktyki. Galaktyki tworzą rodziny o rozpoznawalnych „rodzicach” i „potomstwie”.

Gwiazdy są elektrycznymi „transformatorami”, a nie termonuklearnymi reaktorami. Nie ma gwiazd neutronowych ani czarnych dziur. Nie znamy wieku gwiazd, ponieważ teoria termonuklearnej ewolucji nie ma do nich zastosowania. Supernowe są zupełnie niewystarczające jako źródło ciężkich pierwiastków. Nie znamy wieku Ziemi, ponieważ zegary radioaktywne mogą ulegać zakłóceniom za sprawą potężnych wyładowań elektrycznych.
Potężne elektryczne wyładowania, które formują słoneczną fotosferę, wytwarzają ciężkie pierwiastki widoczne w ich widmach. Gwiazdy „rodzą” elektrycznie gwiazdy towarzyszące i gazowe planety-giganty. Życie powstało najprawdopodobniej wewnątrz plazmatycznej osłony gwiazd zwanych brązowymi karłami!

Nasze Słońce zyskało nowe planety, w tym Ziemię, co tłumaczy ich charakterystykę „owocowej sałatki”. Nie jest ona najbardziej gościnnym miejscem dla życia, ponieważ niewielkie zmiany na odległym Słońcu mogą spowodować jej zamrożenie lub całkowitą sterylizację. Atmosfery planet są przejmowane podczas ich narodzin z większych ciał, zaś powierzchnie kształtowane podczas elektrycznych zbliżeń z innymi planetami. Powierzchnie planet noszą elektryczne blizny powstałe w czasie takich kosmicznych zdarzeń.
Prędkość światła nie jest barierą. Komunikacja w czasie rzeczywistym na odległości galaktyczne jest przypuszczalnie możliwa. To oznacza, że czas jest wartością uniwersalną i żadne podróże w czasie nie są możliwe. Antygrawitacja jest możliwa. Przestrzeń nie ma żadnych dodatkowych wymiarów, w których mogłaby się zwijać lub gdzie mogłyby istnieć równoległe wszechświaty. Nie istnieje próżniowa energia „punktu zerowego”. Niewidzialne źródło energii w przestrzeni jest źródłem elektrycznym.

Czysta energia nuklearna jest dostępna z rezonansowych katalitycznych układów jądrowych. Wyższą energię można uzyskać raczej z rezonansowych katalitycznych układów chemicznych niż z reakcji chemicznych. Biologiczne enzymy są zdolne do wykorzystywania rezonansowej katalizy jądrowej w celu przeobrażania pierwiastków. Biologiczne układy wykazują oznaki komunikowania się poprzez rezonansowe układy chemiczne, co może prowadzić do wyjaśnienia na gruncie fizyki prac Ruperta Sheldrake’a. DNA nie kryje w sobie klucza do życia, lecz jest raczej czymś w rodzaju wytycznych określających potrzebne składniki i narzędzia w fabryce. Jest możliwe, że nigdy nie uda nam się odczytać ludzkiego genomu i określić, czy reprezentuje on osobę dwu czy na przykład sześcionożną, ponieważ informacje kontrolujące linię montażową pozostają poza DNA. Życie jest czymś więcej niż tylko chemią.
Nie jesteśmy beznadziejnie osamotnieni w czasie i przestrzeni na tej malutkiej skale orbitującej wokół mało znaczącej gwiazdy w podrzędnej galaktyce. Miejmy nadzieję, że jesteśmy połączeni z potęgą i inteligencją wszechświata.
Przyszłość w elektrycznym wszechświecie wygląda naprawdę bardzo ekscytująco!