Super Światło –zmiana paradygmatu nauki?

Wpatrz się głęboko, głęboko w przyrodę, a wtedy wszystko lepiej zrozumiesz - Albert Einstein

Od tysięcy lat mistycy i mędrcy Wschodu i Zachodu używali w swoich ćwiczeniach duchowych i fizycznych, zależnie od kultur i języka, takich pojęć jak prana, mana, Chi, energia biomagnetyczna, orgon, teslowska darmowa energia Ziemi, zwierzęcy magnetyzm, energia przestrzeni kosmicznej, energia próżni, energia punktu zerowego etc.
Natura tej energii podobna jest do światła, lecz jej działanie wykracza poza empiryczne metody badań współczesnej nauki. Istnieją jednak paralele natury tej energii zwanej Super Światłem  z energią natury elektromagnetycznej światła widzialnego.

Światłem potocznie nazywa się widzialną część promieniowania elektromagnetycznego, odbieraną przez siatkówkę oka ludzkiego.
Normalne światło, czyli światło elektryczne, to, inaczej mówiąc, promieniowanie elektromagnetyczne. Super Światło jest światłem magnetycznym lub promieniowaniem magnetoelektrycznym.

Fale widzialne (światło)
Zakres długości fal dla światła rozciąga się od 4*10^{- 7} do 7*10^{- 7} m. W optyce przyjęto wyrażać długości fali w nanometrach (10^-9 m); w tych jednostkach zakres λ to: 400 nm (fiolet) ÷ 700 nm (czerwień). Zakres częstotliwości światła: 4*1014 (czerwień)  ÷ 7*1016 (fiolet) Hz.
Wszystkie fale elektromagnetyczne w tym widzialne rozchodzą się ze stałą prędkością zwaną powszechnie prędkością światła równą 300000km/s, różnią się tylko częstotliwością i długością fali.

We wszechświecie istnieje parzystość lub symetria. Wszystko posiada równy i przeciwny, identyczny, lustrzany odpowiednik: ying-yang, lewy-prawy, materia-antymateria, elektron-pozytron etc. Dlaczego więc i światło nie miałoby mieć takiego odpowiednika?

Super Światło zostało zidentyfikowane naukowo już około 100 lat temu, kiedy James Clerk Maxwell rozwiązał swoje słynne równanie falowe. Nastąpiło to wkrótce po wynalezieniu przez Nikolę Teslę radia, kiedy to fizycy teoretyczni starali się znaleźć matematyczny model fal radiowych. Kiedy do równań Maxwella wstawimy liczby dodatnie, wówczas wyjaśniają one fale radiowe, jak również wszelkie inne formy promieniowania elektromagnetycznego, takie jak promieniowanie widzialne, rentgenowskie, mikrofalowe etc.

Tym, co również tłumaczy jego równania, i to już 100 lat temu, było Super Światło, ponieważ było to rozwiązanie, które uzyskujemy po wstawieniu do nich liczb ujemnych. To „drugie rozwiązanie” było ignorowane przez 100 lat.

Chyba każdy przypomina sobie, że kiedy uczono go algebry, mówiono, aby ignorować liczby urojone (na przykład pierwiastek kwadatowy z -1), ponieważ nie mają one na tym świecie znaczenia? No cóż, czasy się zmieniły i obecnie mamy uzasadnienie dla drugiego rozwiązania równań Maxwella, którym jest Super Światło.

W połowie lat siedemdziesiątych dr William Tiller, naukowiec z Uniwerstytetu Stanforda ponownie przeanalizował równania Maxwella i zadał sobie pytanie: „Co opisuje to drugie rozwiązanie w realiach naszego świata?”
Aby zrozumieć to drugie rozwiązanie, musimy najpierw przeanalizować pierwsze, to z liczbami dodatnimi.

Pierwsze rozwiązanie jest następujące. Fale radiowe opuszczają antenę i wypromieniowują na zewnątrz, w przestrzeń z punktowego źródła (anteny) jednakowo we wszystkich kierunkach, przenosząc się w nieskończoność z prędkością światła. Światło składa się z dużego składnika elektrycznego i małego magnetycznego zwróconego pod kątem 90 stopni w stosunku do elektrycznego, stąd nazwa promieniowanie elektromagnetyczne.

Drugie rozwiązanie opisuje fizyczną falę o dokładnie przeciwnej budowie. Oznacza ono, że z nieskończoności promieniuje Super Światło, przemieszczając się w kierunku punktowego źródła ze wszystkich kierunków. To nowe promieniowanie składa się z dużego składnika magnetycznego i małego elektrycznego, co uzasadnia nazwanie go promieniowaniem magnetoelektrycznym. Super Światło jest więc światłem magnetycznym lub promieniowaniem magnetoelektrycznym w przeciwieństwie do światła widzialnego..

Kiedy przyjrzymy się dokładniej równaniom, zobaczymy, że Super Światło rozchodzi się z prędkością równą kwadratowi prędkości zwykłego światła, to znaczy z prędkością miliard razy większą od zwykłego światła! Ma ono częstotliwość miliard razy większą oraz odpowiednio krótszą długość fali, czyli ma znacznie większą gęstość energii.

Pytanie, które narzuca się w tym miejscu każdemu, brzmi: „Skoro jest ono tak potężne, dlaczego go nie odczuwamy i dlaczego nie odkryto go naukowymi metodami?” Otóż, jego częstotliwość jest tak wysoka a długość fali tak krótka (4*10^-8 nanometra lub 4*10^-17 metra), zaś prędkość tak wielka, że przechodzi przez wszystkie substancje, jakby były one przezroczyste (jak szkło). Można powiedzieć, że ta wysoka częstotliwość powoduje, iż jest ono w pełni przenikliwe, tak jak promienie Roentgena, a nawet bardziej.
Skąd bierze się Super Świało? Otóż wyłania się z czarnych dziur!

Normalne promieniowanie elektromagnetyczne lub światło wytwarzane jest, kiedy elektryczne unipole oddają energię. Elektron na orbicie atomowej jest elektrycznym unipolem. Kiedy zmienia orbitę, emituje albo absorbuje energię w formie promieniowania elektromagnetycznego. Właśnie w ramach takiego procesu światło słoneczne zamieniane jest w energię elektryczną w ogniwach słonecznych. Odwrotny proces zachodzi w optycznych diodach, które zamieniają elektryczność na światło.

Tak więc kiedy elektron (lub elektryczny unipol) obniża swoją orbitę, wówczas uwalnia energię w postaci promieniowania elektromagnetycznego lub światła widzialnego.

Przypuszcza się, że podobny proces zachodzi w niezmiernie gęstej i gorącej materii znajdującej się w czarnych dziurach.

Istnieje pogląd, że czarne dziury zawierają magnetyczne unipole i że kiedy te niezmiernie gęste, niezmiernie małe i niezmiernie energetyczne magnetyczne unipole uwalniają energię w procesie obniżania swojej orbity, wypromieniowują energię magnetoelektryczną, czyli nasze Super Światło.

Tak więc czarne dziury nie są wcale takie czarne – są to źródła promieniowania Super Światła. Super Światło z łatwością wydostaje się z silnych pól grawitacyjnych czarnych dziur, ponieważ jego prędkość jest równa kwadratowi prędkości zwykłego światła.

Według obecnych teorii naukowych w centrum każdej galaktyki znajduje się czarna dziura. Wokół nas są miliardy miliardów galaktyk i wszystkie one emitują Super Światło. Jesteśmy dosłownie skąpani w trójwymiarowym dynamicznym polu energetycznym, czyli Eterze Super Światła lub Eterze Dynamicznym.

Nasze ciało ma z natury charakter elektroniczny i jest złożone z miliardów mikroelektronicznych układów ułożonych w układy o strukturze sfazowanej matrycy.
Przypuszcza się, że te zorganizowane, przewodzące molekuły rezonują z bardzo małą ilością Super Światła oraz że te pola energetyczne i prądy są odpowiedzialne za ludzką aurę i energetyczne wiry występujące w rejonie czakr ludzkiego ciała. Wytwarzają również witalne siły życiowe. Super Światło jest tak potężne, że nawet bardzo mała jego część wytwarza więcej energii niż to jest konieczne do podtrzymania życia.
Tak więc jedno źródło generuje jedną siłę, która dzieli się i manifestuje na wiele interesujących sposobów.
Dokładne poznanie tej dziedziny wiedzy jest niewyobrażalne w potencjale możliwości jego stosowania w praktyce, czyniąc człowieka na wzór bogów, o których wspominają starożytne mity i legendy.

opracował J. Łącki