Czym jest rozwój duchowy?

Prawdziwa duchowość obejmuje wszystkie religie i jednoczy je. Podziały i dyskryminacje powstają w umysłach ludzkich z powodu ego i strachu. Kiedy już osiągniesz wyższy stopień zrozumienia, takie różnice nie będą powstawały w twoim umyśle i takie uczucie opuści cię. Religia jest tylko środkiem do zrozumienia Boga.

Rozwój Duchowy i poznawanie siebie
jest najtrudniejszym ale za to najciekawszym doświadczeniem
jakie może Ci się przytrafić w życiu.

Często nadużywamy pojęcia Rozwoju Duchowego, utożsamiając go z religijnością, z głęboką pobożnością, mistyką czy różnymi odcieniami ezoteryki. Wprawdzie wszystkie te właściwości w większym lub mniejszym stopniu, zależnie od poziomu naszego zrozumienia, mogą się wzajemnie przenikać, dając w indywidualnej drodze samopoznania mniej lub bardziej pogłębiony obraz Człowieczeństwa. Rozwój Duchowy to długotrwały proces w życiu każdego z nas o różnym stopniu pogłębienia, zależny od wewnętrznego zaangażowania w proces zwany totalnością życia w tym najgłębszym dotknięciu dalece rozumianej rzeczywistości. Na ile jesteśmy zainteresowani i zarazem zdolni dostrzec w nieskończonej złożoności życia w nas i wokół nas, na tyle silni swoją wiedzą, wolą poznawczą i skalą dotknięcia Sacrum możemy wejść na drogę prawdziwego poznania, którą nazwałbym Rozwojem Duchowym. Nie może być prawdziwego Rozwoju Duchowego  bez zrozumienia  dogłębnie otaczającej nas rzeczywistości w pryzmacie współczesnej, daleko poszerzonej nauki i własnego wewnętrznego doświadczenia mistycznego oraz głębokich zasad moralnych stanowiących naszą alter naturę. Dokładniejszą wykładnię tego problemu znalazłem w artykule Pana Jakuba "Qba" Niegowskiego, który zamieszczam poniżej i serdecznie polecam. (Józef Łacki)

Rozwój Duchowy polega na Poszerzaniu Świadomości oraz Rozwoju Moralnym danej osoby.

Pierwsza część tego stwierdzenia, czyli rzecz o poszerzaniu świadomości, powinna być właściwie zrozumiana.
Poszerzanie Świadomości nie polega na intelektualnym procesie zdobywania wiedzy.
Czytanie dużej ilości książek, czy nawet uczestnictwo w wielu kursach rozwoju osobistego może wcale tegoż rozwoju nie stymulować. Nie polega on bowiem na zwykłym przyswajaniu wiedzy teoretycznej, czy na rozwijaniu w sobie logiki bądź wiary. Nie polega też nawet na zdobywaniu praktycznych zdolności takich jak medytacja, podróżowanie poza ciałem czy inne techniki ezoteryczne.
Innymi słowy, kiedy rozwijamy swój intelekt i zdolności, nawet, jeżeli do tego celu używamy przyswajania treści z zakresu tak zwanej duchowości to niekoniecznie rozwijamy się automatycznie duchowo.

Wysoka świadomość wynika z doświadczeń. I to doświadczeń, które zostały przez naszą istotę należycie zrozumiane. Innymi słowy można by powiedzieć – wysoka Świadomość wynika z właściwie odrobionych lekcji życia.

I znowu kwestia istotna. Jeśli ktoś się sparzy za pierwszym razem na czymś i od tej pory nazywa to coś samym złem, to wcale nie oznacza, ze on już ten etap zaliczył. Pochopna interpretacja doświadczeń jest również oznaka zblokowanej i niskiej świadomości.

Świadomość jest niejako całokształtem, a zarazem czymś, co wychodzi poza granice intelektu. Dopełniana jest tak zwaną inteligencją emocjonalną, czyli postrzeganie z poziomu serca, a nie tylko umysłu stricte logicznego. Wszystko to razem tworzy świadomość i określa jej stopień.

Drugim składnikiem rozwoju duchowego, jaki wymieniłem to coś, co nazywam rozwojem moralnym.
Moralność może się niektórym kojarzyć nieco staroświecko i archaicznie, ale to tylko wynik szafowania tym pojęciem, zazwyczaj w kontekstach religijnych, co niekoniecznie jest jakimś faktycznym jej wyznacznikiem.
Rozwój moralny mogę chyba przyrównać do szlifowania diamentu, którym jest pierwszy składnik, czyli Świadomość.
Przy tym niezwykle trudno jest mi przekazać, czym jest owa moralność, no może poza prostym stwierdzeniem, że to skłonność do wybierania prawdziwego dobra w swoim postępowaniu, skłonność do szlachetności realizowana w życiu, bez względu na cenę.

Tak więc podwyższanie własnej świadomości oraz podnoszenie własnych standardów moralnych – oczywiście w trwającym naturalne procesie naszego rozwoju – jest prawdziwym Rozwojem Duchowym.
Natomiast na pewno nim nie jest rozwijalnie zdolności ezoterycznych.
Wspominam o tym właściwie już po raz kolejny, ale widzę, że przypomnieć warto, gdyż zwłaszcza w Internecie w wyniku używania pojęć bez pełnego ich zrozumienia, wynikło niemałe pomieszanie. Dla wielu ludzi rozwój duchowy, zaczął oznaczać po prostu rozwijanie zdolności parapsychicznych, czy medytacyjnych.
Gdyby te rzeczy były faktycznie rozwojem duchowym, to mieli byśmy dziś zapewne bardzo uduchowione (czyli szlachetne i bardzo świadome) społeczeństwo, jako że techniki „ezoteryczne” zyskały w ostatnich latach bardzo na popularności. Ale wcale bardzo uduchowionego społeczeństwa nie mamy, zwarzywszy jak ludzie na forach ze sobą walczą, bawią się notorycznie w „kto jest największym mistrzem” i niemal zawodowo wypisują oszczerstwa na całą swoją „konkurencję”. Wielu z nich praktykuje jakieś ćwiczenia i rozwija zdolności parapsychiczne, ale zapewniam Cię drogi czytelniku bądź czytelniczko, iż ta błazenada nie ma nic wspólnego z faktyczną duchowością. Używanie „ezoteryki” do poczucia się kimś lepszym od innych, nie jest rozwojem duchowym, a wręcz jest jego zaprzeczeniem.

Ludzie, którzy praktykują rozwój zdolności parapsychicznych, bez ich faktycznego zrozumienia i w oderwaniu od prawdziwego, a nie tego udawanego rozwoju duchowego, w zasadzie pchają się w nieuniknione kłopoty i zazwyczaj prędzej czy później je znajdują. Wielu z nich w takiej sytuacji, wcale nie uświadamia sobie gdzie popełnili błąd, tylko jeszcze mocniej utwierdzają się w swoich przekonaniach. Tak też powstaje wielu pseudo „guru”, którzy proponują potem „rozwój duchowy” za odpowiednią kwotę.
Za pieniądze można kogoś nauczyć różnych technik, pokazać jak rozwijać pewne zdolności, czy przekazać pewien zasób wiedzy teoretycznej, ale nie można mu zapewnić faktycznego Rozwoju Duchowego. Nigdy. Bo rozwoju duchowego nie można sobie kupić. Nie można go dostać od kogoś w prezencie.
Można go jedynie samodzielnie wypracować.
Rozwój Duchowy ma to do siebie, że nie da się nim pochwalić, zabłysnąć, zaszpanować etc. Może zostać dostrzeżony przez osoby z zewnątrz ale wcale nie musi i nie jest to takie częste. Rozwój Duchowy nie jest czymś, co może podnieć naszą samoocenę, czy nadmuchać ego pokazując go „w środowisku”. Bo gdyby tak właśnie było, oznaczałoby to, iż nie jest to wcale rozwój duchowy, a tylko jego imitacja kamuflująca braki w samoocenie.

Na koniec powtórzę:
Rozwój Duchowy polega na Poszerzaniu Świadomości, oraz Rozwoju Moralnym.
Rozwój Duchowy można wypracowywać sobie, jeśli pragniemy się właśnie w ten sposób rozwijać. Jest to proces stopniowy, który trudno w jakikolwiek sposób sztucznie wymusić. Prawdziwy Rozwój Duchowy następuje jako naturalna realizacja rozwoju naszej istoty, o ile taką ścieżkę sobie obieramy.

Jakub "Qba" Niegowski
www.jakubniegowski.pl