Nasz drugi mózg

Mózg wie dużo, ale nie ulega najmniejszej wątpliwości, że może wiedzieć znacznie więcej, gdy połączy się z sercem.

W 1991 roku Amour z Montrealu w Kanadzie odkrył złożony zbiór neuronów w sercu, które zostały zorganizowane w mały, ale złożony układ nerwowy. Ten układ nerwowy serca ma 40 000 neuronów zwanych aksonami czuciowymi, które komunikują się z mózgiem. Nazwał tę formację małym mózgiem w sercu.
Ten drugi mózg, znajdujący się w sercu, jest dziś czymś więcej niż tylko hipotezą. Wspomnienia związane z przeszczepami serca zostały odkryte przez wybitnych ekspertów medycznych. Skutek jest taki, że osoby, które przeszły przeszczep serca, zgłaszają radykalne zmiany w ich osobowości, gustach i co najbardziej zaskakujące, we wspomnieniach. Dziś nauka próbuje przetestować hipotezę, że serce jest zaangażowane w nasze uczucia, że ​​ma umysł i w niektórych sytuacjach może wpływać na to, jak nasz mózg postrzega otaczającą rzeczywistość.

Badania.

Wiele badań doprowadziło naukowców do zmiany sposobu myślenia o sercu i przetestowania teorii, że serce jest zaangażowane w nasze uczucia i emocje.
W ciągu ostatnich 40 lat byliśmy w stanie opracować technologię, która umożliwia przeszczepianie serca od jednej osoby do drugiej. A ludzie, którzy otrzymali nowe serce, napotkali bardzo intrygujące doświadczenie.

Fakty.

Przytoczę tylko kilka z wielu przypadków wskazujących na radykalne zmiany w życiu odbiorców:
Wrażliwa, spokojna kobieta, która nigdy nie piła alkoholu i nienawidziła piłki nożnej, dostała serce od rozbitego motocyklisty i zamieniła się w agresywnego kibica, miłośniczkę piwa.
Leniwy, człowiek, zdobył serce kaskadera i stał się atletą.
Człowiek, który ledwo potrafił pisać, stał się pisarzem.
47-letni biały mężczyzna otrzymał serce 17-letniego Afroamerykanina. Zaskoczyła go miłość do muzyki klasycznej, która pojawiła się znikąd. Później dowiedział się, że jego dawca grał na skrzypcach i kochał muzykę klasyczną. Zginął z przejeżdżającego samochodu, przyciskając futerał do klatki piersiowej.
Ośmioletnia dziewczynka otrzymała serce dziesięcioletniej dziewczynki, która została zabita. Po operacji miała koszmary. Marzyła o mężczyźnie zabijającym jej dawcę. Te koszmary były tak traumatyczne, że potrzebna była pomoc psychiatry. Sny dziewczynki były tak szczegółowe, że psychiatra i matka dziewczynki powiadomili policję. Według opisu psychiatry udało im się znaleźć zabójcę. Został skazany na podstawie zeznań pacjenta. Tych przykładów byłoby setki, zważywszy na zaawansowane i liczne przeszczepy różnych narządów. We wszystkich przypadkach biorcy odczuwają zmiany w swoim zachowaniu i uczuciach.

Teraz lekarze próbują wyjaśnić, dlaczego biorcy narządów otrzymują wraz z nimi emocje i wspomnienia dawców. Efekt ten nazywany jest pamięcią komórkową. I chociaż niektórzy sceptycy odrzucają to dziwne zjawisko i określają je jako stres pooperacyjny lub reakcję na leki zapobiegające odrzuceniu narządu, wielu ekspertów jest skłonnych wierzyć, że pamięć komórkowa istnieje i jest rzeczywiście „przeszczepiana” wraz z narządami.

Spotkania z rodzinami dawców.

Osoby, które otrzymały nowe serce, były tak zaintrygowane faktami zmiany osobowości, że zaczęły się zastanawiać, kto jest ich dawcą. Kiedy bliżej poznali historie swoich dawców, potwierdzili, że rozpoznawali w nich te same cechy charakteru. Rodziny dawców przywiązały się do biorców, czując, że mają coś z tych, których tak bardzo kiedyś kochali.

Neurolog dr Andrew: Od dawna wiadomo, że pamięć jest procesem dystrybucyjnym. Niemożliwe jest powiązanie pamięci z konkretnym neuronem lub grupą neuronów w mózgu. Pamięć jest rozprowadzana po całym układzie nerwowym. Dlaczego więc mielibyśmy przeciągać jego granicę w dół gardła? Świadomość rozchodzi się nie tylko w samym mózgu, ale także w całym obszarze połączeń nerwowych i poza mózgiem, zwłaszcza w sercu i żołądku (w całym konektomie). Dr Candace Pert, farmaceuta i profesor na Uniwersytecie Georgetown, uważa, że ​​świadomość nie tylko znajduje się w mózgu, ale jest rozprowadzana po całym ciele. Ten punkt widzenia może wyjaśnić dziwne zjawiska zachodzące podczas przeszczepu.

Umysł komunikuje się z ciałem poprzez związki zwane peptydami - mówi dr Perth. Te peptydy znajdują się zarówno w mózgu, jak i gardle, mięśniach i wszystkich naszych głównych narządach. Uważam, że pamięć jest dostępna z dowolnego miejsca poprzez łańcuch peptydowy. Na przykład wspomnienia związane z jedzeniem mogą być związane z trzustką lub wątrobą, a takie wspomnienia mogą być przekazywane poprzez przeszczepianie od jednej osoby do drugiej.

Żadnych cudów, czysta nauka. Inni eksperci przedstawiają własne wyjaśnienia, ale wszyscy zgadzają się, że nie jest to mistycyzm, ale zjawisko, które można w pełni wyjaśnić z naukowego punktu widzenia, wymagające dalszych badań.

Profesor Gary Schwartz mówi, że w procesie uczenia się zaangażowane są mechanizmy sprzężenia zwrotnego. Kiedy mówimy na przykład o tym, jak mózg się uczy, mówimy o sieciach neuronowych w mózgu. Okazuje się, że połączenia neuronowe są ułożone w taki sposób, że wyjście łańcucha neuronów jest połączone z wejściem. I to się powtarza. Kiedy pojawia się sprzężenie zwrotne, neurony się uczą, kiedy je przerwiemy, neurony przestaną się uczyć.

Rozumie się, że informacja zwrotna jest ważna dla treningu neuronów. Podsumowując, można stwierdzić, że system, który ma informacje zwrotne, jest zdolny do uczenia się. Uczymy się rzucać piłkę do kosza do koszykówki, otrzymując informacje zwrotne o tym, czy trafiliśmy, czy nie. Uczymy się mówić, otrzymując informację zwrotną, czy poprawnie wymawiamy dźwięki. Dlatego każdy system komórkowy, który ma mechanizm sprzężenia zwrotnego, może uczyć się w podobny sposób. Zjawisko to nosi nazwę pamięci sprzężenia zwrotnego.

Opracował Józef Łącki