Bochenia
Bochenia » Na Linii Czasu » 2023 » Marzec » Zaranie naszych dziejów

Zaranie naszych dziejów

Zaranie naszych dziejów Gdy na górze niebo nie zostało nazwane, w dole ziemia nie miała imienia, (wtedy) Apsu dostojny, rodzic ich, i Tiamat, stworzycielka, która ich wszystkich urodziła, wody swe mieszali... Enuma Elisz

linia

W głębszej refleksji nad świadomością tego, co znaczy być człowiekiem, małą kroplą w strumieniu  niezliczonych pokoleń, których myślenie, odczuwanie  nosimy w sobie jako niezbywalne dziedzictwo dźwigamy w podświadomości, zwykle nie zdając sobie sprawy z tego bogactwa darów serca i umysłu.

sumerArcheolodzy przekopując ziemię babilońską byli zszokowani, gdy niemal za każdym wbiciem łopaty w ziemię otrzymywali coraz to nowe dowody na to ile w naszej świadomości i podświadomości żyje z tego, co myślał i odczuwał Babilon. Większym szokiem jednak było dalsze odkrycie dociekliwych umysłów naukowców, że nawet ta mądrość Babilończyków była mądrością już odziedziczoną od ludu  znacznie starszego od nich, czy Egipcjan.
W 1946 roku amerykański uczony Samuel Kramer zaczął publikować spisane na glinianych tabliczkach dokumenty tych ludzi, by po 26 latach wytężonej pracy wydać książkę „Historia rozpoczyna się w Sumerze”. W dalszej kolejności niczym lawina pojawiały się nowe informacje o tym niezwykłym ludzie zamieszkującym dorzecze Eufratu i Tygrysu. Kultura i działalność tego zapomnianego narodu sumeryjskiego wydaje się zbiegać ze stworzeniem świata opisywanym przez Biblię wraz z pierwszymi ludźmi stworzonymi przez Boga przed potopem oraz po dramacie potopu.

sumerLud Sumerów, przybyły nad deltę Eufratu i Tygrysu przyniósł ze sobą gotową kulturę, zintegrował się z semickimi Akkadami i z tych narodów powstała Babilonia, tak jak zresztą Biblia opisuje o pomieszaniu języków przy budowie wieży Babel. Jednak Sumerowie pod każdym względem przerastali swoją wiedzą i kulturą barbarzyński wówczas lud semicki.
Pozostaje najważniejsze pytanie, skąd się wziął ten „czarnogłowy” lud sumeryjski. Odczytane listy dynastyczne otwierają przed nami niewiarygodnie odległe czasy panowania królów-bogów cywilizacji pozaziemskiej żyjących  przed potopem. Długowieczność starożytnych królów sumeryjskich bije wszelkie rekordy. Według jednej listy dynastycznej tzw. „prakrólowie” rządzili 241000 lat. (8 władców) Byli to wyłącznie boscy (kosmiczni) królowie o bardzo długim  życiu i zarazem panowaniu.

A po nich  wymienieni z tego czasu królowie przedstawieni jako bogowie (kosmici) i półbogowie pochodzący z krzyżówek bogów z ludźmi, w sumie w liczbie 23 królów panowało 215000 lat
Wszyscy panujący królowie sprawowali łącznie władzę przez 456000 lat. Po tym okresie nastąpił potop, po którym z ocalonej rodziny Utnapisztima (w Biblii Noe) odrodził się ród ludzki..
Tego typu dane musiały budzić wątpliwości naukowców, gdyż na poparcie tych informacji z ksiąg dynastycznych długo nie znaleziono materialnych dowodów w postaci różnych artefaktów potwierdzających wyżej wymienione fakty.

krolowieGdy jednak dalsze prace wykopaliskowe odkrywały w głębi ziemi na dużych przestrzeniach dorzecza Eufratu i Tygrysu, dowody, które potwierdzały krok po kroku zapisane nazwiska królów i ich pałace z dokładnym opisem ich sukcesów, wojen czy zakładania nowych miast-państw, wątpliwości znikały wraz z każdym nowym odkryciem. Okazało się, że Sumerowie byli niezwykle zaawansowaną cywilizacją materialną, naukową o wysokiej kulturze społecznej i moralnej. Z odczytanych tekstów pisma klinowego dowiadujemy się o codziennym życiu, pracy, wierzeniach, wiedzy technicznej jak również i naukowym spojrzeniu na otaczającą ich przyrodę. Reprezentowali bardzo wysoki poziom z astronomii.

pismaWiedzieli o ekliptyce i o tym, że Słońce porusza się po niebie wraz z całym układem słonecznym, powtarzając z roku na rok tę samą drogę. To Sumerowie wyróżnili konstelacje na niebie leżące na ścieżce Słońca i nadali im nazwy. Stworzyli także kalendarz, który chociaż był księżycowy, ale najwyraźniej został zsynchronizowany z rokiem słonecznym poprzez obserwacje astronomiczne.

sumerZnali również konstelacje gwiazd leżące na ścieżce Słońca nazywane  zoodiakalnymi . Znana im była droga Ekliptyki przecinająca 13 takich gwiazdozbiorów: Baran, Byk, Bliźnięta, Rak, Lew, Panna, Waga, Skorpion, Wężownik, Strzelec, Koziorożec, Wodnik, Ryby. .
Ponadto znany zwany im był kalendarz Nippur. Pierwsza wzmianka o tym kalendarzu sumeryjskim pochodzi z 24 wieku pne. Ten kalendarz ma 12 miesięcy i co dla nas ważne istnieje związek między nazwami tych miesięcy a nazwami konstelacji babilońskiego zodiaku. Wszelkie obliczenia wykonywano w systemie  sześćdziesiętnym, który przetrwał w praktycznym zastosowaniu do naszych czasów.
Ogrom rozległej wiedzy z tego ciekawego okresu cywilizacji niejako zmusza nas do głębszej refleksji nad pojawieniem się i ewolucją człowieka. Rodzi się przeświadczenie, że opisywana w sumeryjskim eposie „Enuma Elisz”  antropogeneza współczesnego człowieka sięga korzeniami do naszych stwórców z kosmosu z przed 456000 lat. Wówczas to, jak opisują Sumerowie, na ziemi wylądował statek kosmiczny z niezwykłymi podróżnikami pod dowództwem Anunakich, którzy z czasem założyli na ziemi pierwsze miasta Uruk, Eridu, Ur. Niezwykli trudnych warunków życia i ciężkiej pracy na Ziemi; goście z kosmosu wymusili na Enkim stworzenie robotnika, który spełniał by za nich te czynności.

sumerPróby in witro trwały dłuższy czas, aż uwieńczone sukcesem pozwoliły przez następne tysiąclecia na szeroko i daleko rozszerzającą się, nie tylko w dorzeczu, cywilizację ziemskiego człowieka. Bogowie (kosmici) po wielkim potopie opuścili Ziemię oddając całkowite władztwo człowiekowi.

W tym ogromnym moim uproszczonym opisie z setek odkrytych tablic z podanymi szczegółami, zarówno prób tworzenia nowych form życia na ziemi, jak i faktów powstawania nowych cywilizacji zmusza nas niejako do nowych przemyśleń, oraz dalszych dowodów wynikających z odkryć, które, przynajmniej na jakiś czas poszerzą naszą świadomość, aktualizując dotychczasową wiedzę o człowieku, jego ewolucji, o tajemnicach wszechświata wyprowadzając nas na coraz bardziej rozległe rewiry Boskich Przestrzeni.

Opracował Józef Łącki



Komentarze (0)

Napisz komentarz

Tytuł Twojego komentarza
Twoje Imię lub Pseudonim
Twój email
Twój Komentarz
Wpisz tekst po prawej
Jeśli Twój komentarz nie pojawi się od razu po wysłaniu, to znaczy, że został skierowany do moderacji i najprawdopodobniej pojawi się w najbliższym czasie. Przepraszamy za utrudnienie. Pamiętaj, że wszelką ewentualną odpowiedzialność za zamieszczone komentarze biorą ich autorzy. REGULAMIN KOMENTARZY