W niewoli mody i tradycji

Luksus musi być wygodny, inaczej nie jest luksusem tylko ciężarem.

Na wyżynach Azji Południowo-Wschodniej żyje interesujący lud Padaung (lub Kayan). Słowo "Padaung" znaczy dosłownie "miedziane obręcze", od typowej ozdoby kobiet należących do tego ludu.  Do obecnych siedzib przybyli w X - XI w. z terenów Junnanu w dzisiejszych Chinach. Mieszkają w dużych osiedlach, w bambusowych domkach. Żyją z polowania, uprawy dzikiego ryżu zwanego "paddy" i zbieractwa owoców. W latach 60 XX w. liczność Padaungów szacowano na ok. 25 tysięcy. Dziś trudno ją rzetelnie ocenić, zwłaszcza że z powodu walk partyzanckich w tym stanie w latach 80 XX w. część z nich przeniosła się na przygraniczne tereny Tajlandii, gdzie stanowią obecnie swoistą atrakcję turystyczną. Dziewczynkom Padaung w wieku 5 lat rodzice nanoszą na szyje miedziane spirale. Na początek nakłada się spiralę z sześciu pierścieni, a następnie każdego roku dodaje się jeszcze jeden.

Do czasu ślubu liczba pierścieni osiąga maksimum, a po ślubie z reguły nie są już dodawane. W tym czasie szyje kobiet wydłużają się często do długości 40 centymetrów. Kobiety ze względu na swój egzotyczny wygląd zaczęto nazywać żyrafami a dzięki ich  oryginalności są obiektami zainteresowań turystów z całego świata.

  Obecnie Ludy Padaung mieszkają na pograniczu Tajlandii i Birmy, a ich liczba dochodzi do ponad 50 000 osób. Tradycyjnym ich zajęciem jest uprawa ryżu i hodowla zwierząt. Zwyczaj noszenia miedzianych spirali na szyi sięga czasów starożytnych. W każdej osadzie są kobiety, które znają sztukę zakładania pierścieni. Jak tylko dziewczynka skończy 5 lat, zakłada się jej pierwsze pierścionki.

W przyszłości liczba pierścieni wzrasta, a czasami konstrukcja jest tak wysoka i niewygodna, że ​​utrudnia ruch i dziewczętom trudno jest obrócić się a nawet przechylić głowę. Oprócz pierścieni na szyi, kobiety noszą również pierścienie na rękach i nogach, a strój narodowy uzupełnia biała koszula ozdobiona warkoczem.

Turystom mówi się, że zwyczaj noszenia pierścieni jest związany z konkretnym wyobrażeniem plemienia Padaung na temat piękna. Długa szyja jest uważana za symbol dobrego samopoczucia i piękna. Ale taki zwyczaj ma bardziej praktyczne wytłumaczenie. Według samych Padaung taki projekt został zaplanowany, aby uchronić je przed tygrysami, z którymi spotkania nadal nie są rzadkością w tym regionie. Najwyraźniej mężczyźni z plemienia mogli walczyć z drapieżnikiem i odpierać je, ale delikatna szyja kobiet musi być chroniona.

Według innej wersji takie pierścienie służyły do ​​identyfikacji kobiet z plemieniem. Faktem jest, że w tym regionie kwitły kradzieże dziewcząt przez sąsiednie ludy, a dzięki tym pierścieniom i wydłużonym szyjom można je rozpoznać i odnaleźć.   W końcu pierścieni nie można usunąć bez specjalnych umiejętności i narzędzi

Według lekarzy noszenie zwykłych spirali nie wpływa negatywnie na zdrowie kobiet. Ale czasami spirale są specjalnie wykonane zbyt wysoko a to niestety już stanowi ogromny dyskomfort i przeszkodę w wykonywaniu nawet podstawowych obowiązków. Usunięcie zaś pierścieni przy zbyt wydłużonej szyi może spowodować złamanie jej i wielkie kalectwo.

Dzisiaj, już na szczęście, nie wszystkie kobiety Padaung chcą nosić pierścionki, które były im nałożone w dzieciństwie. Ale w niektórych wioskach w Tajlandii zwyczaj noszenia pierścionków jest uważany nie tylko za znak piękna, ale także za wygodny sposób zarabiania pieniędzy.. Turyści, którzy przyjeżdżają do miejscowości Padaung, chętnie kupują pamiątki i ubrania, a także robią sobie zdjęcia z niesamowitymi kobietami o długich szyjach.

Józef Łącki