Henryk
Gość
|
 |
« : Styczeń 07, 2010, 23:30:14 » |
 Cytuj
|
„Mądrość Tolteków nie jest religią”, to chyba najważniejsze słowa, jakimi autor skwitował wiedzę zawartą w artykule.
Nie być religią to uchronić Mądrość przed instytucjonalnością. Wszakże wszystkie religie jakie znam z pierwotnej mądrości przeistoczyły się w instytucje, gdzie istnieje hierarchia i władza. A tam, gdzie istnieje hierarchia i władza tam trudno o demokrację, równość i miłość.
Mądrość Tolteków pozostała na tyle wielka, że Carlos Casteneda za swojego życia spłodził kilkanaście książek opisując swoje doświadczenia w gronie mistrzów pod przewodnictwem Don Juana Matusa. Inny badacz Victor Sanchez podtrzymuje tradycję i prowadzi warsztaty w Meksyku z zastosowaniem wiedzy przekazanej przez Castanedę.
Ale nie to jest powodem mojego zachwytu wzbudzonego artykułem. Jest nim sama modlitwa. Modlitwa, która sama w sobie zawiera sugestie uzdrawiające ludzką psychikę. Uzdrawianie osobowości polega głównie na „odinstalowaniu” niechcianych i zniewalających przekonań, które modlący winien zastąpić swoimi własnymi wyborami – bycie sobą. Bez narzucania jemu własnych przekonań z zewnątrz, co uczyniłyby niektóre religie. Modlitwa oddaje wolność wyboru, by uszanować wolną wolę. Mówi o miłości, oddaniu i równości wszystkich istot.
I choć modlitwa ta jest o wiele dłuższa, w swojej idei mocno przypomina mi modlitwę św. Franciszka z Asyżu.
Sam zapamiętałem pewną maksymę, kiedy przed laty zaczytywałem się Castanedą. Brzmi ona mniej więcej tak: Celem wojownika jest dążenie do równowagi pomiędzy zachwytem nad byciem człowiekiem i lękiem przed byciem człowiekiem. Prawda, że wielka myśl?
Gratuluję autorowi wygrzebania takiej perełki – modlitwy.
Henryk
|
