Mój sposób na życie
Czy masz sposób na życie?
Czy znasz kierunek w którym zmierzasz?
Na nowy rok życzylismy sobie dobrobytu (pieniędzy, zdrowia, miłości, szczęścia itp).
Na nowy rok robimy wiele planów, budzi sie wiele pomysłów. I znów przychodzi kolejny rok, znów postanawiamy i... Patrzymy, a tu minęła kolejna dziesiątka naszego życia. A tu tyle do zrobienia. Przeciez nam sie mnóstwo rzeczy nie podoba. Wiele chcemy zmienic. No właśnie. Czy napewno chcemy. Czy tylko chcielibyśmy.... gdyby...
Czasem krzykniemy, ech ja to zrobie zobaczycie!!!!
A potem, gdzies powietrze z nas schodzi: a to zimno, a to pieniędzy nie ma, a to nawet jak są to szkoda, a to rodzice tacy, a to małe miasto, a to złodzieje na ulicach na laptopy czyhają :-)
Oj, brrrr...ile by jeszcze tego każdy z nas znalazł.
Często przychodzą do nas nasi znajomi i skarża sie na to nędzne życie, a na naszą radę lub pytanie „Co z tym chcesz zrobic?” pada odpowiedź: no tak Tobie to łatwo, tak...ale wiesz.., ja sie na tym nie znam...w moim wieku to co ja moge...i uszy nam rosną do sufitu.
A ja mam sposób na życie. Znalazłam go juz dawno. To DZIAŁANIE. Nie siedzę z założonymi rekoma. Nie oglądam sie na tych co obiecują... choc zdarzaja sie momenty chwilowego zniechęcenia. A kiedy pojawia sie niechęć to analizuję z jakiego powodu.
* Znajduje takie: jestem zmęczona - potrzebuje odpoczynku.
* mam małą wiedze - potrzebuje informacji
* nie znam ludzi, boje sie - przecież to nie tygrys, nie zje mnie, poznam ich a oni mnie (oni tez mnie nie znają)
* brakuje mi pomysłow - potrzebuje popytac innych,
* nie mam sukcesów - potrzebuję coś poprawic,
* nie wiem co robic - potrzebuje napisac plan
Każdy z nas ma swoje wewnętrzne przekonania, na podstawie których nasza podświadomość ustawia nas tam, gdzie chce.
Ja mam jednak narzędzie - Zrozumienie. Zrozumienie, że jestem taka jaka jestem, zrozumienie, ze mam prawo do lenistwa i odpoczynku, że świat jest taki jaki jest, że ja jestem odpowiedzialna za swoje życie i w moich rękach znajdują sie jego stery. To zrozumienie pozwala mi kierować swoim życiem. Pozwala na przejęcie władzy nad nim.
I to daje mi siłę. Siłę do działania. Siłę do poszukiwania. Siłę i odwage do podejmowania decyzji.
A jestem tylko człowiekiem. I tez czasem płaczę. I tez współczuję i smucę sie na widok tregedii.
Nie pozostaje długo w takim stanie. Działam. Piszę plan jak sobie z tym poradzić. I działam.
Tego tez ucze na kursach, warsztatach.
Zapraszam.
Nie siedź, nie czekaj, przyjdź. To Twoje życie.
Lucyna Wiewiórska
Mój sposób na życie
Napisane przez Faustyna, 20 April 2012
Łatwo mówić jak się znalazło sens życia.Ja mam 39lat mieszkam wsi ale pochodzę z miasta prowadzimy z mężem gospodarstwo rolne.I na pewno nie jest to moim życiowym celem.Może parę lat temu miałam jakiś cel a teraz gdzieś po drodze zaniknął.
Szukam
Napisane przez Syren, 10 June 2012
Od paru miesięcy mam wrażenie, że żyję po nic. Szczerze nie wiem już co poradzić bo chciałabym być milionerką, a jak na razie nie mam żadnej pracy. Szukam zawzięcie szczęścia lecz nie mogę go wcale znaleźć. Wydaje mi się, że żyję w kraju idiotów, w którym niewiele osiągnę. Rodzina i przyjaciele nie ufają moim ambicjom i twierdzą, że z samymi zamiarami niewiele zdobędę- powinnam wziąć się do pracy. Niestety, im więcej szukam, tym bardziej jestem zawiedziona nietrafnością moich posunięć. Skończyłam prawo na Uniwersytecie Gdańskim, zrobiłam aplikacje, ponad to skończyłam ekonomie z dyplomem magistra. Oddałam większość życia w imię nauki, dzisiaj nie mam nic. Rozmowy kwalifikacyjne nie przebiegają pomyślnie ze względu na mój wygląd. Nie jestem pięknością typu Jennifer Lopez, Rihanna itp. itd. Nie mogę również znaleźć życiowego partnera. Pani Lucyno, sama Pani widzi na niektóre okoliczności w życiu po prostu nie mamy wpływu. Nie pomogą nam najróżniejsze sposoby na życie, ponieważ w praktyce nie wypadają one tak kolorowo jak w teorii. Pozdrawiam Syrena
Jak żyć
Napisane przez Iluminat, 10 June 2012
Mam podobny problem. Mam 29 lat , nigdy nie miałem dziewczyny.Mam duże problemy finansowe,gdyż wziąłem kredyt a moj interes nie wypalił. Otworzyłem budkę z pączkami w środku miasta licząc na zyski. Szybko zostałem sprowadzony na ziemie . Interes nie wypalił a resztę pieniędzy przepiłem. Wyjechałem do Niemiec ale nie znalazłem tam pracy,gdyż nie mam wystarczającego wykształcenia. W dodatku kupiłem na allegro samochód a zamiast niego dostałem słoik musztardy w paczce . Myślałem , że nie trzeba go odbierać osobiście więc przelałem pieniądze na konto i nigdy ich nie zobaczyłem. Cała moja rodzina uważa mnie za nieudacznika , a ja po prostu mam pecha . Proszę o pomoc pani Lucyno , gdyż nie wiem co dalej.
ok
Napisane przez Ela, 23 September 2012
Ok. Wszystko fajne, ładne poukładane , przemyślane Ja wciąż szukam sensu życia i nie mogę go znaleźć . Mam 40 lat, męża troje dzieci , ale dla mnie to wciąż mało , szukam pasji , celu . Czasami zastanawiam się czy rodzina to nie jest mój cel, ale mam inne odczucia. Mam długi, marną pracę w sklepie mięsnym, nie mam przyjaciół, znajomych i wrażenie że coś mnie omija . Może Pani ma jakiś pomysł na beznadziejność?
Pozdrawiam
Na rozdrożach.
Napisane przez Vic, 14 March 2013
"Działanie" brzmi inspirująco, jednak, w mojej ocenie, to nie jest sposób na życie, to jest mechanizm, wehikuł, który pozwoli zrealizować jakiś partykularny cel, czy wiele celów, ale nie wyjaśnia, jaki ma Pani sposób na życie.
Staram się nie wymądrzać. Sam stoję na, prawie wiecznych już, rozdrożach życia. Mam 54 lata i błądzę!
Nie wiem, co bym chciał robić, kim chciałbym być, żyję w związku na kocią łapę i bez dzieci. Sytuację materialną mam wygodną... jednak co z tym wszystkim, i z sobą, zrobić, aby było satysfakcjonujące, twórcze, aby pozostał ślad?
Podróżowanie, działalność filantropijna stoją wysoko na mojej liście. Najwyżej jednak stoi niekończące się samo-udoskonalanie na wielu frontach.
Myślę, że brakuje mi celu, który warto ścigać i który dałby mi życiowy fokus... i tego właśnie szukam.
